нары́тый накапа́ны, мног. панако́пваны; нары́ты, мног. панарыва́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Кі́чаўка ’купіна, накапаны курган зямлі’, ’тычка’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кіч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)