паліту́ра, ‑ы, ж.

1. Спіртавы лак, які ўжываецца для паліроўкі вырабаў з дрэва. — Будзе ехаць хто ў Мінск, папрасіце купіць ліст шліфавальнай паперы і бутэльку палітуры. Пальчэўскі.

2. Разм. Глянец, бляск, наведзены паліраваннем. Палка... абжытая да таго, што на загнутай дужцы-ручцы сцерлася палітура і фарба да самага дзерава, да сукаватага ядлоўца. Пестрак.

[Ням. Politur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напра́вленный

1. накірава́ны, скірава́ны;

напра́вленная анте́нна радио накірава́ная антэ́на;

взо́ры напра́влены к столи́це по́гляды накіра́ваны (скірава́ны) да сталі́цы;

2. напра́ўлены, наве́дзены, наво́страны;

3. нала́джаны;

4. напра́ўлены, вы́праўлены; см. напра́вить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)