Verbum

мінераліза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы, мінеральныя злучэнні.

2. Насычэнне або насычанасць чаго‑н. мінеральнымі солямі.

[Фр. minéralisation, ад minéral.]

ілю́вій, ‑ю, м.

Спец. Мінеральныя і арганічныя рэчывы, вымытыя вадою з верхняй часткі глебы і адкладзеныя ў яе ніжняй частцы.

[Ад лац. illuvies — разліў, намыўная гразь.]

мінералізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыцца (ператварацца) у мінеральныя злучэнні (аб арганічных рэчывах).

2. Насыціцца (насычацца) мінеральнымі солямі.

3. толькі незак. Зал. да мінералізаваць.

субліма́т, ‑у, М ‑маце, м.

1. У хіміі — прадукт сублімацыі.

2. толькі мн. (субліма́ты, ‑аў). У геалогіі — мінеральныя ўтварэнні, якія адкладаюцца на месцы выхаду вулканічных газаў.

[Ад лац. sublimatus — высока падняты.]

гро́хат, ‑а, М ‑хаце, м.

Вялікае рэшата для прасейвання сыпкіх матэрыялаў (збожжа, пяску, вугалю) і сарціроўкі іх па велічыні. // Машына з рашотамі, сітамі для такой самай мэты. Прапусціць мінеральныя ўгнаенні праз грохат.

сла́нец ​¹, ‑нцу, м.

Горная парода, якая мае слаістую будову, можа расслойвацца. Гліністы сланец. Гаручыя сланцы.

•••

Бітумінозныя сланцы — мінеральныя пароды, насычаныя бітумінознымі рэчывамі.

сла́нец ​², ‑нцу, м.

1. Лён або каноплі, што сцелюць для апрацоўкі.

2. Тое, што і сланік.

луб, ‑у, м.

1. Валакністая частка кары дрэў, па якой перамяшчаюцца арганічныя і мінеральныя рэчывы.

2. Палоска такой кары ліпы, вяза. З лубу, пасля належнай апрацоўкі, вілі вяроўкі. Дубоўка.

3. Спец. Валокны лёну, канопляў і пад., якія ідуць на выраб тэкстыльнай сыравіны.

угнае́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угнойваць — угнаіць.

2. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю. Мінеральныя ўгнаенні. Зялёныя ўгнаенні. □ Штучнае ўгнаенне зааралі ў глебу разам з гноем. Ермаловіч. Калгаснікі спяшаюцца вывезці на поле як мага больш угнаення, пакуль не папсавалася дарога. Пестрак.