арга́на-мінера́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арга́на-мінера́льны арга́на-мінера́льная арга́на-мінера́льнае арга́на-мінера́льныя
Р. арга́на-мінера́льнага арга́на-мінера́льнай
арга́на-мінера́льнае		 арга́на-мінера́льнага арга́на-мінера́льных
Д. арга́на-мінера́льнаму арга́на-мінера́льнай арга́на-мінера́льнаму арга́на-мінера́льным
В. арга́на-мінера́льны (неадуш.)
арга́на-мінера́льнага (адуш.)		 арга́на-мінера́льную арга́на-мінера́льнае арга́на-мінера́льныя (неадуш.)
арга́на-мінера́льных (адуш.)
Т. арга́на-мінера́льным арга́на-мінера́льнай
арга́на-мінера́льнаю		 арга́на-мінера́льным арга́на-мінера́льнымі
М. арга́на-мінера́льным арга́на-мінера́льнай арга́на-мінера́льным арга́на-мінера́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льны бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льная бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнае бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льныя
Р. бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнага бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнай
бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнае		 бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнага бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льных
Д. бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнаму бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнай бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнаму бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льным
В. бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льны (неадуш.)
бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнага (адуш.)		 бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льную бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнае бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льныя (неадуш.)
бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льных (адуш.)
Т. бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льным бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнай
бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнаю		 бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льным бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнымі
М. бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льным бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льнай бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льным бялко́ва-вітамі́нна-мінера́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

орга́но-минера́льный хим. арга́на-мінера́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

минера́льный мінера́льны;

минера́льный исто́чник мінера́льная крыні́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́пельнік, ‑а, м.

Мінеральны нацёк у пячорах; сталактыт, сталагміт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́мбра, ‑ы, ж.

1. Карычневы мінеральны пігмент, які ўжываецца для прыгатавання фарбаў.

2. Фарба бура-карычневага колеру.

[Лац. umbra — цень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргана... і аргана-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) арганічны (у 1 знач.), напр.: арганагенны, аргана-мінеральны, 2) які мае адносіны да органаў (у 1 знач.), напр.: арганапаталогія, арганапластыка, арганатэрапеўтычны, арганатэрапія (прымяненне з лячэбнай мэтай рэчываў жывёльнага паходжання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сангі́на, ‑ы, ж.

1. Мяккі чырвона-карычневы мінеральны карандаш, які ўжываецца ў мастацтве. Партрэт напісаны сангінай. □ Улюбёныя графічныя матэрыялы Сергіевіча — аловак, сангіна. Шматаў.

2. Малюнак, выкананы такім карандашом.

[Фр. sanguine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субстра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Тое, што ляжыць у аснове якіх-н. утварэнняў, з’яў.

Мінеральны с. глебы.

2. Пажыўнае асяроддзе, дзе развіваюцца якія-н. арганізмы.

3. Элементы мовы папярэдняга насельніцтва дадзенай тэрыторыі, якія захаваліся ў мове прышэльцаў.

Кельцкі субстрат.

|| прым. субстра́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субстра́т, ‑у, М ‑раце, м.

1. Тое, што ляжыць у аснове якіх‑н. утварэнняў, з’яўляецца асновай чаго‑н. Мінеральны субстрат глебы. // Пажыўнае асяроддзе, дзе развіваюцца якія‑н. арганізмы.

2. У філасофіі — агульная адзіная аснова якіх‑н. з’яў. Матэрыяльны субстрат псіхічных з’яў.

3. У мовазнаўстве — элементы мовы папярэдняга насельніцтва дадзенай тэрыторыі, якія захаваліся ў мове прышэльцаў.

[Ад лац. substratum — подсцілка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)