прамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што і без дап.

Мясіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перета́птывать несов.

1. тапта́ць;

перета́птывать цветы́ тапта́ць кве́ткі;

2. разг. пераме́шваць, мясі́ць;

перета́птывать гли́ну пераме́шваць (мясі́ць) глі́ну;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проме́шиватьII несов. мясі́ць, разме́шваць, выме́шваць; см. промеси́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; заг. дамясі; зак., што.

Закончыць мясіць, замясіць да канца. Дамясіць цеста. Дамясіць гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́шаны 1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад мясіць.

ме́шаны 2, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і мяшаны (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́шаны I ме́шенный; мя́тый; см. мясі́ць1

ме́шаны II, см. мяша́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Мелава́ць, мелова́ць ’гнесці, таптаць, мясіць’ (ТС). Польск. велікапольск. międlowac ’церці лён’, варм.-мазур. tarlica międlowna ’церніца’. Утворана ад наз. mędlo, якое да męti ’мяць, мясіць’. Аб пераходзе ę > бел. я > е гл. Карскі, 1, 104–105.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мелава́ты, меловаты ’непаваротлівы, павольны’ (ТС). Да мелава́цьмясіць, таптаць’ > ’таптацца на месцы, мяцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́збалазь ’ахвота’: Ікия вам нёзбылызь грязь іціць мясіць (Юрч. Фраз. 1). Гл. небалазь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэ́гус ‘бульбяная бабка’ (Сцяшк. Сл.). Паходжанне няяснае. Відаць, запазычана вусным шляхам з ідыш, параўн. tejgexe ‘бабка, запяканка’, што ад ням. Teig ‘цеста’ (Астравух, Ідыш-бел. сл., 792), якое ўзыходзіць да і.-е. *dheigh‑мясіць цеста’, больш ранняе ‘мясіць гліну’, адкуль і грэч. τεῖχοης; ‘мур’, τοῖχος ‘сцяна’ (Duden. Ethymologie, 841).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)