мелады́чны, -ая, -ае.

1. гл. мелодыя.

2. Прыемны для слыху, мілагучны.

М. голас.

|| наз. мелады́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уце́шны, -ая, -ае.

Які прыносіць уцеху, радасны, прыемны.

Уцешныя моманты жыцця.

Уцешная мелодыя.

|| наз. уце́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браву́рны браву́рный;

~ная мело́дыя — браву́рная мело́дия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плясова́я ж., сущ., муз. танцава́льная мело́дыя (му́зыка);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; пацёк, -цякла́, -ло́; зак.

Пачаць цячы.

Пацяклі ручаі.

Дах пацёк.

Пацякла павольная мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кадры́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кадрылі. Кадрыльная мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негармані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які пазбаўлены гармоніі; несуразмерны. Негарманічная мелодыя. Негарманічнае развіццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маты́ў², -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

1. Прасцейшая састаўная частка сюжэта, тэма ў творах мастацтва.

2. Мелодыя, напеў.

Вясёлы м.

|| прым. маты́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Малёдзія ’гудзенне (аб шэршні)’ (шальч., Сл. ПЗБ). З польск. melodia ’мелодыя’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зата́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Няпоўны такт, з якога пачынаецца музычная фраза або мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)