круце́ль, -цяля́, мн. -цялі́, -цялёў, м. (разм.).

Хітрун, махляр.

|| ж. круце́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. круце́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хітру́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Хітры чалавек; махляр, падманшчык.

|| ж. хітру́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х.

|| прым. хітру́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махіна́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца махінацыямі; махляр.

|| ж. махіна́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. махіна́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашука́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто ашуквае, махляр.

Дробны а.

|| ж. ашука́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ашука́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да махляр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдзіра́ла, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ра́л (разм.).

Той (тая), хто вымагае непамерную цану, плату; хабарнік, махляр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ў картачнай гульні выкарыстоўвае махлярскія прыёмы, а таксама ўвогуле махляр.

Картачны ш.

|| прым. шу́лерскі, -ая, -ае.

Ш. прыём (перан.: махлярскі, несумленны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́лер, ‑а, м.

Ігрок, які ў картачнай гульні выкарыстоўвае махлярскія, ашуканскія прыёмы. // перан. Наогул падманшчык, махляр, ашуканец.

[Польск. szuler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́льдыя ж., ист. ги́льдия;

◊ (махля́р) пе́ршай гі́льдыі — (плут, жу́лик) пе́рвой ма́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашука́нец, ‑нца, м.

Той, хто ашукаў або ашуквае; махляр. Дзед спалохаўся і не адразу паверыў, хоць хлопцы і не падобныя былі па ашуканцаў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)