марыні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які малюе марскія краявіды.

|| ж. марыні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вае́нна-марскі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-марскі́ вае́нна-марска́я вае́нна-марско́е вае́нна-марскі́я
Р. вае́нна-марско́га вае́нна-марско́й
вае́нна-марско́е		 вае́нна-марско́га вае́нна-марскі́х
Д. вае́нна-марско́му вае́нна-марско́й вае́нна-марско́му вае́нна-марскі́м
В. вае́нна-марскі́ (неадуш.)
вае́нна-марско́га (адуш.)		 вае́нна-марску́ю вае́нна-марско́е вае́нна-марскі́я (неадуш.)
вае́нна-марскі́х (адуш.)
Т. вае́нна-марскі́м вае́нна-марско́й
вае́нна-марско́ю		 вае́нна-марскі́м вае́нна-марскі́мі
М. вае́нна-марскі́м вае́нна-марско́й вае́нна-марскі́м вае́нна-марскі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паве́трана-марскі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паве́трана-марскі́ паве́трана-марска́я паве́трана-марско́е паве́трана-марскі́я
Р. паве́трана-марско́га паве́трана-марско́й
паве́трана-марско́е		 паве́трана-марско́га паве́трана-марскі́х
Д. паве́трана-марско́му паве́трана-марско́й паве́трана-марско́му паве́трана-марскі́м
В. паве́трана-марскі́ (неадуш.)
паве́трана-марско́га (адуш.)		 паве́трана-марску́ю паве́трана-марско́е паве́трана-марскі́я (неадуш.)
паве́трана-марскі́х (адуш.)
Т. паве́трана-марскі́м паве́трана-марско́й
паве́трана-марско́ю		 паве́трана-марскі́м паве́трана-марскі́мі
М. паве́трана-марскі́м паве́трана-марско́й паве́трана-марскі́м паве́трана-марскі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ВМС мн., нескл. (вае́нна-марскі́я сі́лы) ВМС (вое́нно-морски́е си́лы)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́жбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Месца на сушы, дзе ляжаць гуртамі некаторыя марскія жывёлы.

Л. марскіх коцікаў.

2. Месца, дзе ляжыць, хаваецца звер.

3. Лежыва.

|| прым. ле́жбішчны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ва́нты ’марскія снасці’ (КТС). Праз. рус. ванты з галанд. want (Фасмер, 1, 272; Крукоўскі, Уплыў, 82; Рудніцкі, 1, 309).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сарга́сы, ‑аў; адз. няма.

Марскія бурыя водараслі, распаўсюджаныя ў цёплых частках Ціхага і Атлантычнага акіянаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малю́скі, ‑аў; адз. малюск, ‑а, м.

Беспазваночныя жывёліны, мяккае цела якіх пакрыта ракавінкамі. Марскія малюскі. Галаваногія малюскі.

[Ад лац. molluscus — мяккі, мяккацелы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вае́нна-марскі́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вядзення вайны на моры. Ваенна-марскія сілы. Ваенна-марская база.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігласку́рыя, ‑ых.

Тып марскіх беспазваночных жывёл, якія маюць вапнавы ўнутраны шкілет і шыны або іголкі на паверхні цела (напрыклад, марскія зоркі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)