падзе́нне, -я, н.
1. гл. па́даць і пасці.
2. Маральнае разлажэнне, упадак, парушэнне ўсіх маральных асноў.
Дайсці да поўнага падзення.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
загні́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́цца; зак.
Пачаць гнісці; падгніць.
Капуста загнілася.
|| незак. загніва́цца, -а́ецца.
|| наз. загніва́нне, -я, н.
Маральнае з. (перан.: разлажэнне, заняпад).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
за́паведзь, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Выслоўе, якое змяшчае рэлігійна-маральнае прадпісанне.
Евангельская з.
2. Правіла, палажэнне, якое служыць кіруючым указаннем для каго-, чаго-н. (высок.).
Першая з. (самае непарушнае правіла).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аблі́чча, -а, н.
1. Знешні выгляд, сукупнасць адметных рыс каго-, чаго-н.; рысы і выраз твару.
Сціранне аблічча старой вёскі.
Знаёмае а.
2. перан. Характар, духоўны склад.
Маральнае а. чалавека.
Нацыянальнае а. літаратуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выраджэ́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. выраджацца — вырадзіцца; страта вышэйшым фізічных або псіхічных якасцей; дэгенерацыя. Выраджэнне гатункаў раслін. Маральнае выраджэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлажэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разлажыць 2 і стан паводле знач. дзеясл. разлажыцца 2.
2. Маральнае падзенне, упадак. Бытавое разлажэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хі́сткасць, ‑і, ж.
Уласцівасць хісткага. Хісткасць спадзяванняў. □ Маральнае паражэнне князя — не што іншае, як неабвержны доказ хісткасці жыццёвых устаяў таго ладу, які трымаецца на грашах і насіллі. Ярош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хро́сніца, ‑ы, ж.
Уст. Хросная дачка ў адносінах да хросных бацькоў. Дзядзька Раман, чалавек дасціпны, бывалы, узяў сабе ролю гаспадара, па вясковых законах у яго на гэта было маральнае права: Саша — яго хросніца. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэмараліза́цыя, ‑і, ж.
1. Упадак нораваў, маральнае разлажэнне. Дэмаралізацыя арыстакратыі.
2. Упадак духу, дысцыпліны. Дэмаралізацыя арміі. □ Было ясна, што з дапамогаю салдат і афіцэраў, якія спачуваюць пам, было лягчэй выканаць задачу дэмаралізацыі тылу ворага. Казлоў.
[Фр. démoralisation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гібе́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. гібець. Народ не вінават у тым, што ён гібее ў невуцтве. Вінаваты тыя, хто кінуў яго ў цемру, асудзіў на фізічнае, маральнае і інтэлектуальнае гібенне. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)