чараўнік, чарадзей, чарадзейнік, вядзьмак, вядзьмар, шаман; маг, чарнакніжнік (кніжн. уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Мацёнак ’хітрун’, ’шэльма’, ’дураслівец’ (Нас.). Да мот (Насовіч, 292), якое ў маг. гаворках мае значэнне ’падманшчык’ (Мат. Маг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трыд ‘баязлівец’ (Мат. Маг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Турку́ль ‘клунак’ (Мат. Маг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ква́ртух ’фартух’ (Мат. Маг.). Гл. фартух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сугамо́нне ’спакой’ (Мат. Маг.). Гл. угамон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кражні́к ’сасновы лясок’ (Мат. Маг.). Гл. кражняк

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кружэ́лка ’сланечнік’ (Мат. Маг.). Да круг1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіно́ўшчык ’кінамеханік’ (Мат. Маг.). Гл. кіношнік, кіншчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пяскі́ж ’рыба пячкур’ (Мат. Маг.). Гл. піскіж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)