*Лясно, лесно́ ’лясіста, паросшы лесам’ (ТС), укр. палт. лісно́ ’шмат лясоў’, рус. анеж., смал. ле́сно, лесно́ ’тс’. Прыслоўе lěsьno ад лясны́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малале́ссе, ‑я, н.

Недастатковая колькасць лясоў у якой‑н. вобласці, раёне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязле́сіць, ‑лешу, ‑лесіш, ‑лесіць; зак., што.

Пазбавіць лясоў, зрабіць бязлесным. Абязлесіць край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малале́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае недастатковую колькасць лясоў; бедны лесам. Малалесная вобласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязле́сіца, ‑ы, ж.

Адсутнасць лесу, лясоў; бязлессе. [Клімат] — не адзіная прычына бязлесіцы стэпаў. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глыб, ‑і, ж.

Тое, што і глыбіня. У глыбі лясоў цецерукі Ужо зачыналі свае токі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залатагу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Начны матыль, небяспечны шкоднік садоў і лясоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесанасаджэ́нне, ‑я, н.

1. Штучнае развядзенне лясоў.

2. звычайна мн. (лесанасаджэ́нні, ‑яў). Штучна насаджаны лес, участак такога лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаво́дства, ‑а, н.

1. Навука пра жыццё і вырошчванне лесу. Кніга па лесаводству.

2. Вырошчванне лясоў як галіна раслінаводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сала́ш, ‑а, м.

Абл. Будан. Дзед Талаш ведаў у пушчы мазырскіх лясоў спрытна пабудаваныя салашы, дзе летам мелі прыпынак смалакуры. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)