ва́нька-ўста́нька, ванькі-ўстанькі, м.

Дзіцячая лялька, якая здольна сама ўставаць, калі яе выводзяць з вертыкальнага становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупс, ‑а, м.

Лялька ў выглядзе маленькага голага дзіцяці. Цэлулоідны пупс. // перан. Пра маленькае, звычайна поўнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́нька-ўста́нька, ва́нькі-ўста́нькі, Т ва́нькам-уста́нькам, мн. ва́нькі-ўста́нькі, ва́нькаў-уста́нькаў, м.

Дзіцячая лялька ў выглядзе круглай або авальнай фігуркі, якая здольна сама ўставаць (з-за цяжару, які знаходзіцца ў ніжняй яе частцы), калі яе выводзяць з вертыкальнага становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завадны́ в разн. знач. заводно́й;

~на́я ля́лька — заводна́я ку́кла;

з. ключ — заводно́й ключ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кула́ндарка ’лялька’ (Ян.). Магчыма, да *каляндарка ад польск. kolęda ’калядны падарунак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́фарбаваць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Пакрыць фарбай; пафарбаваць. Дом — усім дамам дом. Акон на дзесяць махнула [Параска]. Правільна, будаваць дык будаваць. Выфарбавала. Як лялька стаіць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матро́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Круглатварая размалёваная лялька ў жаночай сялянскай адзежы (часцей за ўсё драўляная, у якую ўстаўляюцца лялькі меншага памеру).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уту́льна,

1. Прысл. да утульны.

2. безас. у знач. вык. Аб наяўнасці ўтульнасці. Домік невялікі, але дагледжаны, як лялька. У чатырох пакоях яго ўтульна, цёпла, светла. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завадны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прыходзіцца ў рух заводам ​2 (у 3 знач.). Завадная лялька.

2. Які служыць для заводу ​2 (у 1 знач.). Завадная ручка. Завадны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вато́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з ваты, на ваце, падбіты ватай. Ватовая лялька. Ватовае паліто. □ Скуратовіч запаліў лямпу: акно, як і заўсёды ў гэтых выпадках, завешана было ватовай коўдрай. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)