Verbum

мнагавёрсты, ‑ая, ‑ае.

Які цягнецца на многа вёрст. Беларусь ты мнагавёрстая, Як ты люба дзетвары! Астрэйка.

калга́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калгасніка, калгаснікаў, належыць ім. — Ну, Люба, апраўдала ты давер’е наша, калгасніцкае. Васілевіч.

лікёр, ‑у, м.

Салодкі моцны спіртны напітак. Люба вярнулася з бутэлькай вішнёвага лікёру — лепшае, што знайшлося ў краме. Шамякін.

[Фр. liqueur]

узнервава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць узнерваванага. Па бляску Рыгоравых вачэй, па ўзнерваванасці яго рухаў Люба адчула, што ён нечага хвалюецца. Краўчанка.

капялю́шык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да капялюш; невялікі капялюш. Люба надзела капялюшык, узяла пару кніжак і шпарка пабегла ў гімназію. Мурашка.

ро́дна,

Прыслоўе да родны (у 4 знач.). // у знач. вык. Блізка сэрцу, дорага. Мне ўсё дорага тут, Люба, родна, прыгожа. Броўка.

насні́ць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., чаго.

Разм. Убачыць многа чаго‑н. у сне, прысніць. Шмат недарэчнага насніла Люба за д[о]ўгую ноч. Мурашка.

асмакава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Упадабаць што‑н. па смаку. Люба ўсміхнулася: — Гэта мядзведзі. — І расказала пра тое, як мядзведзі асмакаваліся ў мёдзе. Васілевіч.

расхо́дзіны, ‑дзін; адз. няма.

Разм. Разыход людзей з якога‑н. сходу, бяседы і пад. Перад расходзінамі Ігнася паклікалі да сябе Люба з Ларысай. Мурашка.