лу́чны гл. лук.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лу́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лу́кі
Р. Лу́к
Лу́каў
Д. Лу́кам
В. Лу́кі
Т. Лу́камі
М. Лу́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лука́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лука́ лу́кі
лукі́
Р. лукі́ лу́к
Д. луцэ́ лу́кам
В. луку́ лу́кі
лукі́
Т. луко́й
луко́ю		 лу́камі
М. луцэ́ лу́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́пчаты ре́пчатый;

○ ~тая цыбу́ля — ре́пчатый лук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ре́пчатый рэ́пчаты;

ре́пчатый лук рэ́пчатая цыбу́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арбале́т, ‑а, М ‑леце, м.

Сярэдневяковая ручная кідальная прылада ў еўрапейскіх краінах — удасканалены лук; самастрэл, самапал.

[Фр. arbalète.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбу́ля-бату́н, род. цыбу́лі-батуна́ ж. лук-бату́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́ля-парэ́й, род. цыбу́лі-парэ́ю ж. лук-поре́й м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́ля-сяво́к, род. цыбу́лі-сяўку́ ж. лук-сево́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)