рацыяна́льна-лагі́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рацыяна́льна-лагі́чны рацыяна́льна-лагі́чная рацыяна́льна-лагі́чнае рацыяна́льна-лагі́чныя
Р. рацыяна́льна-лагі́чнага рацыяна́льна-лагі́чнай
рацыяна́льна-лагі́чнае
рацыяна́льна-лагі́чнага рацыяна́льна-лагі́чных
Д. рацыяна́льна-лагі́чнаму рацыяна́льна-лагі́чнай рацыяна́льна-лагі́чнаму рацыяна́льна-лагі́чным
В. рацыяна́льна-лагі́чны (неадуш.)
рацыяна́льна-лагі́чнага (адуш.)
рацыяна́льна-лагі́чную рацыяна́льна-лагі́чнае рацыяна́льна-лагі́чныя (неадуш.)
рацыяна́льна-лагі́чных (адуш.)
Т. рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чнай
рацыяна́льна-лагі́чнаю
рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чнымі
М. рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чнай рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рацыяна́льна-лагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рацыяна́льна-лагі́чны рацыяна́льна-лагі́чная рацыяна́льна-лагі́чнае рацыяна́льна-лагі́чныя
Р. рацыяна́льна-лагі́чнага рацыяна́льна-лагі́чнай
рацыяна́льна-лагі́чнае
рацыяна́льна-лагі́чнага рацыяна́льна-лагі́чных
Д. рацыяна́льна-лагі́чнаму рацыяна́льна-лагі́чнай рацыяна́льна-лагі́чнаму рацыяна́льна-лагі́чным
В. рацыяна́льна-лагі́чны (неадуш.)
рацыяна́льна-лагі́чнага (адуш.)
рацыяна́льна-лагі́чную рацыяна́льна-лагі́чнае рацыяна́льна-лагі́чныя (неадуш.)
рацыяна́льна-лагі́чных (адуш.)
Т. рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чнай
рацыяна́льна-лагі́чнаю
рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чнымі
М. рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чнай рацыяна́льна-лагі́чным рацыяна́льна-лагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трансцэндэнта́льна-лагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трансцэндэнта́льна-лагі́чны трансцэндэнта́льна-лагі́чная трансцэндэнта́льна-лагі́чнае трансцэндэнта́льна-лагі́чныя
Р. трансцэндэнта́льна-лагі́чнага трансцэндэнта́льна-лагі́чнай
трансцэндэнта́льна-лагі́чнае
трансцэндэнта́льна-лагі́чнага трансцэндэнта́льна-лагі́чных
Д. трансцэндэнта́льна-лагі́чнаму трансцэндэнта́льна-лагі́чнай трансцэндэнта́льна-лагі́чнаму трансцэндэнта́льна-лагі́чным
В. трансцэндэнта́льна-лагі́чны (неадуш.)
трансцэндэнта́льна-лагі́чнага (адуш.)
трансцэндэнта́льна-лагі́чную трансцэндэнта́льна-лагі́чнае трансцэндэнта́льна-лагі́чныя (неадуш.)
трансцэндэнта́льна-лагі́чных (адуш.)
Т. трансцэндэнта́льна-лагі́чным трансцэндэнта́льна-лагі́чнай
трансцэндэнта́льна-лагі́чнаю
трансцэндэнта́льна-лагі́чным трансцэндэнта́льна-лагі́чнымі
М. трансцэндэнта́льна-лагі́чным трансцэндэнта́льна-лагі́чнай трансцэндэнта́льна-лагі́чным трансцэндэнта́льна-лагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

універса́льна-лагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. універса́льна-лагі́чны універса́льна-лагі́чная універса́льна-лагі́чнае універса́льна-лагі́чныя
Р. універса́льна-лагі́чнага універса́льна-лагі́чнай
універса́льна-лагі́чнае
універса́льна-лагі́чнага універса́льна-лагі́чных
Д. універса́льна-лагі́чнаму універса́льна-лагі́чнай універса́льна-лагі́чнаму універса́льна-лагі́чным
В. універса́льна-лагі́чны (неадуш.)
універса́льна-лагі́чнага (адуш.)
універса́льна-лагі́чную універса́льна-лагі́чнае універса́льна-лагі́чныя (неадуш.)
універса́льна-лагі́чных (адуш.)
Т. універса́льна-лагі́чным універса́льна-лагі́чнай
універса́льна-лагі́чнаю
універса́льна-лагі́чным універса́льна-лагі́чнымі
М. універса́льна-лагі́чным універса́льна-лагі́чнай універса́льна-лагі́чным універса́льна-лагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарма́льна-лагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фарма́льна-лагі́чны фарма́льна-лагі́чная фарма́льна-лагі́чнае фарма́льна-лагі́чныя
Р. фарма́льна-лагі́чнага фарма́льна-лагі́чнай
фарма́льна-лагі́чнае
фарма́льна-лагі́чнага фарма́льна-лагі́чных
Д. фарма́льна-лагі́чнаму фарма́льна-лагі́чнай фарма́льна-лагі́чнаму фарма́льна-лагі́чным
В. фарма́льна-лагі́чны (неадуш.)
фарма́льна-лагі́чнага (адуш.)
фарма́льна-лагі́чную фарма́льна-лагі́чнае фарма́льна-лагі́чныя (неадуш.)
фарма́льна-лагі́чных (адуш.)
Т. фарма́льна-лагі́чным фарма́льна-лагі́чнай
фарма́льна-лагі́чнаю
фарма́льна-лагі́чным фарма́льна-лагі́чнымі
М. фарма́льна-лагі́чным фарма́льна-лагі́чнай фарма́льна-лагі́чным фарма́льна-лагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

функцыяна́льна-лагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. функцыяна́льна-лагі́чны функцыяна́льна-лагі́чная функцыяна́льна-лагі́чнае функцыяна́льна-лагі́чныя
Р. функцыяна́льна-лагі́чнага функцыяна́льна-лагі́чнай
функцыяна́льна-лагі́чнае
функцыяна́льна-лагі́чнага функцыяна́льна-лагі́чных
Д. функцыяна́льна-лагі́чнаму функцыяна́льна-лагі́чнай функцыяна́льна-лагі́чнаму функцыяна́льна-лагі́чным
В. функцыяна́льна-лагі́чны (неадуш.)
функцыяна́льна-лагі́чнага (адуш.)
функцыяна́льна-лагі́чную функцыяна́льна-лагі́чнае функцыяна́льна-лагі́чныя (неадуш.)
функцыяна́льна-лагі́чных (адуш.)
Т. функцыяна́льна-лагі́чным функцыяна́льна-лагі́чнай
функцыяна́льна-лагі́чнаю
функцыяна́льна-лагі́чным функцыяна́льна-лагі́чнымі
М. функцыяна́льна-лагі́чным функцыяна́льна-лагі́чнай функцыяна́льна-лагі́чным функцыяна́льна-лагі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да логікі (у 1 знач.). Лагічныя катэгорыі. Лагічны метад.

2. Заснаваны на законах логікі; які адпавядае законам логікі. Лагічнае мышленне. □ Было нешта падобнае на праўду ў падасланым лісце. Аб гэтым гаварылі лагічныя довады, з якімі нельга было не пагадзіцца. Лынькоў. // Выяўлены, устаноўлены з дапамогай законаў логікі. Лагічная памылка.

3. Абумоўлены самім характарам, унутранай заканамернасцю чаго‑н.; непазбежны, заканамерны. Само сабою, як лагічны вынік, як завяршэнне ўсіх думак і разважанняў, узнікла адно простае і шчырае пытанне. Кулакоўскі.

4. Паслядоўны, разумны. Быць лагічным. Лагічны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ла, ‑а, н.

1. Суцэльны або са спіцамі круг, які круціцца на восі і забяспечвае рух сродкаў перамяшчэння (калёс, аўтамашын і пад.). Колы веласіпеда. Колы паравоза. □ Фурманка выехала ў поле, колы ціха і мякка шаргацелі па пыльных каляінах. Мележ.

2. Дэталь механізма або машыны ў выглядзе круга для перадачы або рэгулявання руху. Рулявое кола. Вадзяное кола. □ Зялёная вада падае на рыпучае кола, і яно круціцца без аддухі, разбіваючы ваду ў пырскі. Асіпенка.

3. Пра ўсё, што мае форму круга або кальца. Кола каўбасы. □ Грымнуў аркестр, і ўсё змяшалася ў танцавальным коле. Скрыпка. Па цэментавых сходах бегала цьмяна-жоўтае кола святла. Адамчык.

4. Тое, што акружае, замыкаецца вакол чаго‑н. Хлопцы цесным колам акружылі дзядзьку Рыгора. Якімовіч.

5. перан. Пералік, аб’ём чаго‑н. Кола пытанняў. Кола тэм. Кола праблем. □ Можна, перачытваючы ваенную лірыку Петруся Броўкі, заўважыць, як паступова пашыралася кола выведзеных у ёй чалавечых вобразаў, як яна набывала рысы паэтычнага эпасу. Бярозкін.

6. перан.; чаго. Галіна, сфера якой‑н. дзейнасці. Кола дзейнасці. Кола гаспадарчых спраў. Кола інтарэсаў.

7. перан.; каго. Група людзей, аб’яднаных якімі‑н. сувязямі. Кола сяброў. Кола знаёмых. □ Калі аркестр трапляў куды-небудзь на сквер або ў парк, кола слухачоў павялічвалася. Лынькоў.

8. звычайна мн. (ко́лы, ‑аў); перан.; каго або якія. Грамадскія, прафесіянальныя групоўкі людзей. Навуковыя колы. Колы савецкай інтэлігенцыі. Рэакцыйныя колы.

9. Карагодны народны танец (асабліва пашыраны сярод паўднёвых славян). Украінскія горцы — гуцулы — і зараз танцуюць свой характэрны танец — кола. «Беларусь». // Фігура ў танцы.

•••

Зачараванае кола — а) пра такі збег абставін, з якога цяжка знайсці выйсце; б) лагічная памылка, якая заключаецца ў тым, што якое‑н. палажэнне даказваецца праз другое, якое само павінна быць даказана праз першае.

Крывое кола — пра ўпартага, капрызнага чалавека.

Ні ў кола ні ў мяла — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

Павярнуць кола гісторыі назад гл. павярнуць.

Пятае кола ў возе — пра што‑н. зусім непатрэбнае, лішняе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́вязь, ‑і, ж.

1. Узаемныя адносіны паміж кім‑, чым‑н. Сувязь прамысловасць і сельскай гаспадаркі. Гандлёвыя сувязі. Сувязь навукі з вытворчасцю. Сувязь тэорыі і практыкі. // Узаемная залежнасць, абумоўленасць. Прычынная сувязь. Лагічная сувязь. // Стройнасць, паслядоўнасць, лагічнасць (у расказе, перадачы, выступленні і пад.). Думкі ўсплывалі нечакана, без пэўнай сувязі. Карпаў.

2. Блізкасць з кім‑н. па сваіх поглядах, ідэях, імкненнях і пад.; унутранае адзінства з кім‑н. [Ладынін:] — І сіла твая [Максім], як і сіла ўсёй нашай партыі, у сувязі з людзьмі, з народам. Шамякін. Купала-перакладчык выступіў як грамадскі і палітычны дзеяч, перш за ўсё сцвярджаючы непарушнасць гістарычных сувязей, брацтва і дружбы беларускага народа з вялікім рускім і ўкраінскім народамі. Палітыка.

3. Сяброўскія, дзелавыя адносіны з кім‑, чым‑н. Падтрымліваць сувязь з аднакласнікамі. Умацоўваць міжнародныя сувязі. □ Пісьмы працоўных з’яўляюцца адной з важных форм умацавання і расшырэння сувязі партыі з народам. «Звязда». «Мужыцкая праўда» назаўсёды астанецца яскравым, жывым прыкладам беларуска-руска-літоўска-польскіх рэвалюцыйных сувязей. Г. Кісялёў. // Любоўныя адносіны. [Валя:] — Памятаеш, я табе пісала пра сардэчныя сувязі. Чорны. // толькі мн. (су́вязі, ‑ей). Блізкае знаёмства з кім‑н., якое забяспечвае падтрымку ў чым‑н. «Дудка беларуская» з’явілася ў друку пры дапамозе і садзеянні вядомага польскага вучонага Яна Карловіча, які прыхільна ставіўся да творчай працы беларускага паэта і меў шырокія сувязі ў выдавецкім свеце. С. Александровіч.

4. Зносіны з кім‑, чым‑н., магчымасці такіх зносін з кім‑, чым‑н. Са сваімі мы [савецкія салдаты] трымалі сувязь толькі па радыё і самалётамі. Няхай. Атрад [партызан] .. наладзіў цесную сувязь з Масквой. Брыль. Дакладна ніхто нічога не ведаў. Сувязь з падпольшчыкамі парвалася. Асіпенка.

5. Сродкі, пры дапамозе якіх ажыццяўляецца прыём і перадача інфармацыі. Тэлеграфная сувязь. Дыспетчарская сувязь. Тэлефонная сувязь.

6. Сукупнасць устаноў, якія забяспечваюць тэхнічнымі сродкамі зносіны на адлегласць (пошта, тэлеграф, тэлефон, радыё). Работнікі сувязі. Паштовае аддзяленне сувязі. // Служба, якая забяспечвае зносіны паміж воінскімі падраздзяленнямі (тэлефон, радыё, пасыльныя).

•••

Жывая сувязь — а) сувязь, якая ажыццяўляецца людзьмі; б) сувязь цесная, непасрэдная, пастаянная.

У гэтай сувязі — звязваючы з раней сказаным.

У сувязі з чым — з прычыны чаго‑н. Праўда, такія шчаслівыя паходы выдаваліся ў .. [Ваўковіча] не вельмі часта... І ў сувязі з гэтым трэба крыху вярнуцца і расказаць пра яго «доктарскае аблічча». Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)