кукарэ́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Крычаць «ку-ка-рэ-ку».

|| зак. пракукарэ́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. кукарэ́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куклукскла́навец, -наўца, мн. -наўцы, -наўцаў, м.

Член ку-клукс-клана; лінчавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак.

1. Пра зязюлю: ствараць гукі, падобныя на «ку-ку».

2. перан. Цярпець нягоду, гараваць (разм.).

|| зак. пракукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й.

|| наз. кукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гукаперайма́нне, -я, н.

Імітацыя голасам або тэхнічнымі сродкамі прыроднага гучання (напр., ква-ква, ку-ку, мяў-мяў), а таксама слова, якое ўтварылася шляхам такога пераймання (напр., квакаць, кукаваць, мяўкаць).

|| прым. гукаперайма́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку-клукс-кла́н, -а, м.

Тэрарыстычная расісцкая арганізацыя ў ЗША.

|| прым. куклукскла́наўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закукава́ць, ‑кукую, ‑кукуеш, ‑куку зак.

Пачаць кукаваць. // Пракукаваць. [Дзяўчынка] зусім па-дзіцячаму наставіла губкі і тройчы ціха закукавала: — Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Брыль. Недзе далёка зноў закукавала зязюля і адразу змоўкла. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скукава́ць, скукую, скукуеш, скукуе; зак.

Разм. Пракукаваць. Скукуе зязюля Адвечнае ку-ку. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руба́ка, -і, ДМ -ку, мн. -і, руба́к, м. (разм.).

Смелы, адважны чалавек, які па-майстэрску валодае халоднай зброяй (шабляй, шашкай).

Хвацкі р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суразмо́ўнік, -а, М -ку, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вядзе гутарку, размаўляе з кім-н.

Цікавы с.

|| ж. суразмо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кугі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Ствараць гукі, падобныя на «ку-гі», «ку-гі». Дзятва гойсала, кугікала і круцілася ля вогнішча. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)