сурду́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сурдута. Сурдутны крой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́іць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кро́ю кро́ім
2-я ас. кро́іш кро́іце
3-я ас. кро́іць кро́яць
Прошлы час
м. кро́іў кро́ілі
ж. кро́іла
н. кро́іла
Загадны лад
2-я ас. кро́й кро́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кро́ячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клёшны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клёша; з’яўляецца клёшам. Клёшны крой. Клёшныя штаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёш, ‑а, м.

Асаблівы крой спадніцы, штаноў з расшырэннем унізе. // Спадніца, штаны такога крою. Матроскі клёш. / у знач. нескл. прым. Спадніца клёш.

[Ад фр. cloche — звон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кімано́, нескл., н.

1. Нацыянальнае японскае адзенне (мужчынскае і жаночае) у выглядзе халата з шырокімі рукавамі.

2. Асаблівы крой рукава ў жаночым адзенні.

[Яп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакро́й, ‑ю, м.

Тое, што і крой (у 2 знач.). Вуліцу запоўнілі сотні ваенных у самай разнастайнай форме — шынялях і мундзірах рознага пакрою. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Форма, крой, па якіх што-н. пашыта.

Модны ф. касцюма.

2. Знешні выгляд, форма якога-н. прадмета.

Ф. мэблі.

3. Паказная франтаватасць; шык (разм.).

Трымаць ф.

|| прым. фасо́нны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закро́й

1. (действие) закро́й, -ро́ю м.;

2. (покрой) крой, род. кро́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покро́й крой, род. кро́ю м.;

мо́дный покро́й оде́жды мо́дны крой адзе́ння;

◊

все на оди́н покро́й усе́ на адзі́н капы́л (на адзі́н мане́р);

челове́к ста́рого покро́я чалаве́к старо́га скла́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клёш 1 ’крой спадніцы або штаноў з расшырэннем унізе’ (ТСБМ). Запазычанне праз рус. клеш з франц. cloche з першасным значэннем ’звон’ (Фасмер, 2, 249).

Клёш 2 ’абажур’ (Др.-Падб.). Параўн. клёш 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)