Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлем в разн. знач. шлем, род. шле́ма м.;
про́бковый шлем ко́ркавы шлем;
водола́зный шлем вадала́зны шлем.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлем м., в разн. знач. шлем;
стальны́ ш. — стально́й шлем;
ко́ркавы ш. — про́бковый шлем;
вадала́зны ш. — водола́зный шлем
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дуб, ‑а і ‑у; мн. дубы, ‑оў; м.
1. ‑а. Буйнае лісцевае дрэва сямейства букавых з моцнай драўнінай і пладамі жалудамі. Стогадовы дуб. □ Сілачом стаіць Дуб разложысты, І здалёк відаць пышны верх яго. Колас.
2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Нарэзаць дубу. Бочка з дубу.
3. ‑а; перан. Разм. Пра высокага, моцнага чалавека. У Жарстана было сем сыноў, і чацвёра з іх такія ж дубы, як і бацька. Колас. // Пагард. Пра тупога, неразумнага чалавека. — Хоць і дуб ты, скажу табе, але заходзь, кульні з намі чарку: у мяне ж сёння вяселле — гуля-а-ем! Вышынскі.
4. ‑а. Адзін з відаў вялікіх лодак (на Дняпры, Доне). Пад поўнач Пятро Тугай закончыў рамонт дубоў, заліў смалою залапленыя месцы і вылез на паром. Краўчанка.
•••
Коркавы дуб — вечназялёнае дрэва сямейства букавых, кару якога выкарыстоўваюць для вырабу коркаў і інш.
Даць дуба гл. даць.
Плесці з дуба вецце гл. плесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дуб м.
1. (род. ду́ба) дуб;
стогадо́вы д. — столе́тний дуб;
2. (о древесине и собир.) (род. ду́бу) дуб;
3. (род. ду́ба) (лодка) дуб;
○ ко́ркавы д. — про́бковый дуб;
◊ даць ду́ба — прост. сыгра́ть в я́щик; отда́ть концы́; окочу́риться;
свіння́ пад ~бам — свинья́ под ду́бом;
д. ду́бам — болва́н болва́ном;
пле́сці з ду́ба ве́цце; пле́сці смаляно́га ду́ба — городи́ть околе́сицу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)