інжыне́р-контр-адміра́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інжыне́р-контр-адміра́л інжыне́р-контр-адміра́лы
Р. інжыне́р-контр-адміра́ла інжыне́р-контр-адміра́лаў
Д. інжыне́р-контр-адміра́лу інжыне́р-контр-адміра́лам
В. інжыне́р-контр-адміра́ла інжыне́р-контр-адміра́лаў
Т. інжыне́р-контр-адміра́лам інжыне́р-контр-адміра́ламі
М. інжыне́р-контр-адміра́ле інжыне́р-контр-адміра́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

контр...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае процідзеянне, проціпастаўленне, процілегласць таму, што выражана ў другой частцы, напрыклад: контрудар, контрмеры.

[Ад лац. contra — супраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контр-адміра́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да контр-адмірала, належыць яму. Контр-адміральскае званне. Контр-адміральскія пагоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інжыне́р-контр-адміра́л м. инжене́р-контр-адмира́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контр-адміра́л, ‑а, м.

Першае (малодшае) воінскае адміральскае званне. // Асоба, якая мае гэта званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цэ-адміра́л, ‑а, м.

Воінскае званне вышэйшага каманднага саставу ваенна-марскога флоту, сярэдняе паміж контр-адміралам і адміралам. // Асоба, якая мае такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)