разга́ты, -ая, -ае (разм.).

Разгалісты, з расстаўленымі сукамі, галінамі і пад.

Р. клён.

|| наз. разга́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кляно́к, ‑нка, м.

Памянш. да клён; малады клён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кляні́на ж., разг. (материал, единичное дерево) клён м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́вар, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Дрэва сямейства кляновых; белы клён.

Высокі я.

2. -у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. я́варавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клёнік, ‑а, м.

Памянш. да клён; малады клён. Клёнік рос на тым баку шашы, цераз якую Ліпцы няможна было пераходзіць. Брыль. На пагорку расло шмат дубкоў, клёнікаў, бярозак, дзесяткі дрэўцаў. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Клено́вік ’кляновы сок’ (Мат. Гом.). Гл. клён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буйналі́сты, ‑ая, ‑ае.

З буйным лісцем. Зашаптаўся з вішняй белай буйналісты клён. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ліст (лісце) тупой, расшыранай к канцу формы. Тупалісты клён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кле́ткі ’месца, дзе рос клён, кляновы лес’ (Яшк.). Гл. клець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляно́вік ’кляновы сок’ (ТСБМ, Нік. Очерки, Янк. III, Некр.). Гл. клён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)