апафе́гма, ‑ы, ж.

Спец. Кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

[Грэч. apóphthegma — кароткае трапнае слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаке́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Тое, што і жакет (разм.).

2. Верхняе кароткае мужчынскае адзенне; пінжак (уст.).

|| прым. жаке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

Кароткае верхняе аддзенне, пераважна жаночае, пашытае ў талію.

|| памянш.-ласк. жаке́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. жаке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́ні-мо́да, ‑ы, ДМ міні-модзе, ж.

Мода на вельмі кароткае жаночае адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́лаг, ‑а, м.

Кароткае алегарычнае апавяданне з жыцця жывёл, якое мае выразна выказаную мараль.

[Грэч. apologos — апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літыя́, ‑і, ж.

Спец.

1. Кароткае царкоўнае богаслужэнне.

2. Абрад у хрысціянстве, адпяванне нябожчыка.

[Ад грэч. lité — просьба, маленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анекдо́т, -а, М -до́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткае забаўнае, смешнае апавяданне з нечаканай развязкай.

2. перан. Незвычайнае смешнае здарэнне (разм.).

Са мною здарыўся а.

|| прым. анекдаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ната́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Кароткі запіс аб чым-н.

Рабіць нататкі.

2. Кароткае паведамленне, інфармацыя ў друку пра што-н.; артыкул.

Нататкі журналіста.

Газетная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

й,

1. Адзінаццатая літара беларускага алфавіта, якая называецца «і кароткае».

2. Зычны гук, звонкі, сярэднеязычны, фрыкатыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́рмула, -ы, мн. -ы, -мул, ж.

1. Кароткае і дакладнае славеснае выказванне, азначэнне чаго-н.

Выкласці ў сціслых формулах.

2. Умоўнае абазначэнне адносін якіх-н. велічынь, элементаў і пад.

Арыфметычная ф.

Ф. вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)