ка́ліўца, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да каліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канаплі́на, ‑ы, ж.

Адно каліва, зерне канапель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́собь ж. асо́біна, -ны ж.; (о растениях — ещё) ка́ліва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траві́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і травінка; адно каліва травы. Здавалася, што .. над прыгрэтай сонцам травінай загудзе пчала. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́праць, ‑прае; зак.

Загінуць ад недахопу паветра (пра пасевы). Сёлетняй вясною да каліва выпрала жыта, і цяпер там адрасла добрая трава. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

червячо́к уменьш.-ласк. чарвячо́к, -чка́ м.;

◊

замори́ть червячка́ ка́ліва з’е́сці; пе́ршы го́лад прагна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ка́льва ’каліва’ (Сцяц.), кальво ’тс’ (карэліц., Нар. лекс.), кальва ’адно гняздо бульбы’ (Сцяшк.), кальва, кальво ’асобная расліна’ (Сл. паўн.-зах.), кальво ’малая колькасць, трошкі чаго-н.’ (пруж., Сл. паўн.-зах.). Што датычыць формы, параўн. кальбель, калыбель, адносна этымалогіі гл. каліва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крупи́нка ж.

1. крупі́нка, -кі ж.; (частица) драбо́к, -бка́ м.;

крупи́нка со́ли драбо́к со́лі;

2. перен. крупі́нка, -кі ж.; ка́ліва, -ва ср.;

◊

ни крупи́нки пра́вды ні крупі́нкі (ні ка́ліва) пра́ўды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

щепо́ть ж.

1. тры па́льцы;

2. (крупинка) дро́бка, -кі ж.; (чуток) ка́ліва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трушы́на, трушы́нка ‘трошачкі, маленькая колькасць’ (Нас.). Паводле Насовіча, ад трусі́ць (гл.). Параўн. таксама тру́сачка ‘драбок, каліва’, ‘парушынка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)