Verbum

карэля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Узаемная сувязь, суадноснасць прадметаў, паняццяў або з’яў.

|| прым. карэляцы́йны, -ая, -ае.

субста́нцыя, -і, ж.

У філасофіі: першааснова, сутнасць усіх рэчаў і з’яў.

|| прым. субстанцыяна́льны, -ая, -ае і субстанцыя́льны, -ая, -ае.

трыадзі́нства, -а, н.

Адзінства трох сутнасцей, з’яў, рыс.

○

Драматычнае трыадзінства — адзінства часу, месца і дзеяння, якое ўласціва драматургіі класіцызму.

электры́чнасць, -і, ж.

1. Сукупнасць з’яў, у якіх выяўляецца існаванне, рух, узаемадзеянне зараджаных часціц.

Вучэнне аб электрычнасці.

2. Энергія, што атрымліваецца ў выніку выкарыстання такіх з’яў.

Прымяненне электрычнасці ў тэхніцы.

3. Асвятленне, атрыманае на аснове гэтай энергіі.

Запаліць э.

|| прым. электры́чны, -ая, -ае.

Э. зарад.

Э. ток.

Электрычная лямпа.

электрамагнеты́зм, -у, м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, што вызначаюць непарыўную сувязь паміж электрычнымі і магнітнымі ўласцівасцямі рэчыва.

|| прым. электрамагнеты́чны, -ая, -ае.

гіпнаты́зм, -у, м.

1. Сукупнасць з’яў, якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

2. перан. Здольнасць уздзейнічаць на каго-н.

|| прым. гіпнаты́чны, -ая, -ае.

узаемадзе́янне, -я, н.

1. Узаемная сувязь дзвюх з’яў.

У. попыту і прапановы.

2. Узгодненасць дзеянняў, узаемная падтрымка.

У. авіяцыі і танкаў.

лінгвагеагра́фія, -і, ж.

Лінгвістычная геаграфія — раздзел дыялекталогіі, што вывучае тэрытарыяльнае размяшчэнне дыялектных з’яў, якімі адрозніваюцца дыялекты дадзенай мовы.

|| прым. лінгвагеаграфі́чны, -ая, -ае.

каўза́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які адносіцца да прычынна-выніковых адносін, да выражэння гэтых адносін; прычынны.

Каўзальная сувязь з’яў.

|| наз. каўза́льнасць, -і, ж.