рок-зо́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рок-зо́рка рок-зо́ркі
Р. рок-зо́ркі рок-зо́рак
Д. рок-зо́рцы рок-зо́ркам
В. рок-зо́рку рок-зо́рак
Т. рок-зо́ркай
рок-зо́ркаю		 рок-зо́ркамі
М. рок-зо́рцы рок-зо́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звышно́вы, -ая, -ае.

У выразе: звышновая зорка (спец.) — зорка, якая дае раптоўную ўспышку з надзвычай яркім бляскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зара́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Ранішняя ці вячэрняя зорка або ўвогуле зорка (у 1 знач.).

Вячэрняя з.

У рацэ адбіваліся заранкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарані́ца, -ы, ж.

1. Перадсвітальная зара (паэт.).

2. Ранішняя зорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Падаючая зорка.

На небе прамільгнула з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамяні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ніцца; незак.

Тое, што і прамянець.

Зорка праменіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начні́ца

‘зорка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. начні́ца начні́цы
Р. начні́цы начні́ц
Д. начні́цы начні́цам
В. начні́цу начні́цы
Т. начні́цай
начні́цаю		 начні́цамі
М. начні́цы начні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пуцяво́дны, -ая, -ае.

У выразах:

1) пуцяводная зорка —

а) зорка, якая ўказвае напрамак дарогі;

б) перан. пра таго, хто вызначае чый-н. жыццёвы шлях, развіццё дзейнасці (кніжн.).

Ён быў не толькі братам, а і пуцяводнай зоркай усё жыццё;

2) пуцяводная ніць (кніжн.) — тое, што дапамагае знайсці правільны шлях, рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пату́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў гарэць, свяціць.

Патухлая зорка.

2. перан. Цьмяны, без жыцця (пра вочы, погляд).

Патухлыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́нішні у́тренний; у́трешний;

~няя зо́рка — у́тренняя звезда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)