жар м.

1. гарачыня́, -ні́ ж.; (зной) спёка, -кі ж., спяко́та, -ты ж.;

2. (угли) жар, род. жа́ру м.;

3. мед. гара́чка, -кі ж.;

лежа́ть в жару́ ляжа́ць у гара́чцы;

4. (пыл, рвение) запа́л, -лу м.;

зада́ть жа́ру зада́ць ды́хту;

подда́ть жа́ру падда́ць па́ры;

чужи́ми рука́ми жар загреба́ть погов. чужы́мі рука́мі жар заграба́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́сці сов.

1. в разн. знач. спасть; (о жаре и т.п. — ещё) свали́ть;

з галавы́ спа́ла касы́нка — с головы́ спа́ла косы́нка;

спёка яшчэ́ не спа́лазной ещё не спал;

2. (осыпаться) опа́сть, попа́дать;

ужо́ ўсе лісты́ спа́лі — уже́ все ли́стья опа́ли (попа́дали);

3. (понизиться в уровне) спасть, убы́ть, уба́виться;

пасля́ паво́дкі вада́ спа́ла — по́сле наводне́ния вода́ спа́ла (убыла́);

4. (понизиться) упа́сть;

у хво́рага спа́ла тэмперату́ра — у больно́го упа́ла температу́ра;

5. (уменьшиться в объёме) опа́сть;

пухлі́на спа́лао́пухоль опа́ла;

каро́на з галавы́ не спадзе́ — коро́на с головы́ не упадёт;

с. з це́ла — исхуда́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)