жар м.
1. гарачыня́, -ні́ ж.; (зной) спёка, -кі ж., спяко́та, -ты ж.;
2. (угли) жар, род. жа́ру м.;
3. мед. гара́чка, -кі ж.;
лежа́ть в жару́ ляжа́ць у гара́чцы;
4. (пыл, рвение) запа́л, -лу м.;
◊
зада́ть жа́ру зада́ць ды́хту;
подда́ть жа́ру падда́ць па́ры;
чужи́ми рука́ми жар загреба́ть погов. чужы́мі рука́мі жар заграба́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спа́сці сов.
1. в разн. знач. спасть; (о жаре и т.п. — ещё) свали́ть;
з галавы́ спа́ла касы́нка — с головы́ спа́ла косы́нка;
спёка яшчэ́ не спа́ла — зной ещё не спал;
2. (осыпаться) опа́сть, попа́дать;
ужо́ ўсе лісты́ спа́лі — уже́ все ли́стья опа́ли (попа́дали);
3. (понизиться в уровне) спасть, убы́ть, уба́виться;
пасля́ паво́дкі вада́ спа́ла — по́сле наводне́ния вода́ спа́ла (убыла́);
4. (понизиться) упа́сть;
у хво́рага спа́ла тэмперату́ра — у больно́го упа́ла температу́ра;
5. (уменьшиться в объёме) опа́сть;
пухлі́на спа́ла — о́пухоль опа́ла;
◊ каро́на з галавы́ не спадзе́ — коро́на с головы́ не упадёт;
с. з це́ла — исхуда́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)