віро́к, ‑рка, м.

1. Памянш. да вір (у 1 знач.); малы вір. На чорнай плыні ўсюль віры і віркі. Пташнікаў.

2. Прыстасаванне для звівання нітак. Часам мужчыны памагалі Ганне змотваць ручайкі. Тады ў хаце стаяў ціхі і аднастайны трэск вірка. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́твацца несов.

1. (о пряже и т.п.) сма́тываться;

2. перен. изма́тываться;

3. перен., прост. (исчезать) сма́тываться;

2-3 см. змата́цца;

4. страд. сма́тываться, отма́тываться; изма́тываться, истрёпываться; см. змо́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)