Verbum

баёк, байка́, мн. байкі́, байко́ў, м.

Дэталь механізма, машыны, зброі, якая перадае ўдарнае ўздзеянне.

застрэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Забіць з агнястрэльнай зброі.

З. ваўка.

супрацьхімі́чны, -ая, -ае.

Накіраваны супраць хімічнай зброі, прызначаны для абароны ад яе.

Супрацьхімічная абарона.

стралко́вы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да стральбы з агнястрэльнай зброі.

Стралковая падрыхтоўка.

С. полк (пяхотны).

цэйхга́ўз, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Ваенны склад зброі, абмундзіравання, харчоў.

|| прым. цэйхга́ўзны, -ая, -ае.

цэ́лік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прасцейшае прыцэльнае прыстасаванне на ствале зброі і на гарматных панарамах.

эфе́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ручка халоднай зброі (шаблі, шпагі і пад.).

|| прым. эфе́сны, -ая, -ае.

сара́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Паплечнік; таварыш па барацьбе, зброі.

|| ж. сара́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

патро́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Задняя частка канала ствала агнястрэльнай зброі, куды ўкладваецца патрон¹ (у 1 знач.).