спаражні́ць, -ражню́, -ро́жніш, -ро́жніць; -ро́жнены; зак., што.

Зрабіць парожнім, пустым.

С. збан.

|| незак. спаражня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спаражне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збано́к, ‑нка, м.

Невялікі збан; тое, што і збан. Волечка даставала з паліцы збанок і накрывала яго цадзілкай. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жбан, -на́ м., обл., см. збан

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пячу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Невялікая ніша ў сцяне печы.

Паставіць збан з малаком у пячурку.

2. Невялікая, звычайна часовая печка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глады́ш, ‑а́, м.

Збан без ручкі. Гладыш з малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязву́хі, ‑ая, ‑ае.

Без вуха, аднавухі; без вушэй. // Без вушка. Бязвухі збан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумга́н, ‑а, м.

У цюркскіх народаў і каўказскіх горцаў — высокі збан з носікам.

[Цюрк. кумган.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабяля́ны, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ўнутры тонкім слоем палівы, эмалі. Пабяляны збан. Пабяляны чыгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жбан, ‑а, м.

Абл. Збан. Стаіць з вадой гліняны жбан, Мігціць газоўка слепавата. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падцадзі́ць, ‑цаджу, ‑цэдзіш, ‑цэдзіць; зак., чаго.

Нацадзіць дадаткова, яшчэ крыху. Падцадзіць малака ў збан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)