зашыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зашываць — зашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адфастрыгава́ць

‘зашыць, прашыць рэдкімі шыўкамі што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адфастрыгу́ю адфастрыгу́ем
2-я ас. адфастрыгу́еш адфастрыгу́еце
3-я ас. адфастрыгу́е адфастрыгу́юць
Прошлы час
м. адфастрыгава́ў адфастрыгава́лі
ж. адфастрыгава́ла
н. адфастрыгава́ла
Загадны лад
2-я ас. адфастрыгу́й адфастрыгу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адфастрыгава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зафастрыгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

Зашыць вялікімі шыўкамі. Зафастрыгаваць рукаў сукенкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зашываць — зашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замета́ть​II сов., портн. зафастрыгава́ць; зашы́ць, мног. пазашыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сувярэ́ка ’недарэка’ (леп., Жыв. НС). Відаць, да папярэдняга пад уплывам няўмека, параўн. ілюстрацыю: сувярэка, зашыць ні сумеіць (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

застрачы́ць ​1, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

Зашыць строчкай на машыне. Застрачыць складку.

застрачы́ць ​2, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак.

Разм. Пачаць страчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазашыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Зашыць усё, многае. Пазашываць дзіркі. Пазашываць у падкладку дакументы.

2. Забіць дошкамі ўсё, многае. Пазашываць франтоны. Пазашываць вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заштукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Уст.

1. Закрыць адтуліну, забіўшы, заклаўшы чым‑н. Заштукаваць дзірку. Заштукаваць шчыліну.

2. Зашыць, зацыраваць так, каб было непрыкметна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)