Verbum

заме́шванне ​¹, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць ​¹ — замясіць ​¹.

заме́шванне ​², ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць ​² — замяшаць ​¹.

умясі́ць, умяшу, умесіш, умесіць; зак., што.

1. Добра вымесіць, замясіць цеста.

2. Месячы, дабавіць чаго‑н. у якое‑н. месіва. Умясіць разынкі ў цеста.

панаме́шваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Намясіць, замясіць вялікую колькасць чаго‑н.

панаме́шваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Мяшаючы, прыгатаваць у вялікай колькасці.

заме́шваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замясіць ​¹.

заме́шваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замяшаць ​¹.

заме́шваць ​³, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замяшаць ​².

перамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што.

1. Расціраючы, размінаючы, ператварыць у аднародную масу. Перамясіць гліну.

2. Замясіць нанава, яшчэ раз. Перамясіць цеста.

3. перан. Разм. Стаптаць, змясіць. Коні перамясілі сенажаць.

заме́с, ‑у, м.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць — замясіць. Замес цеста. Замес бетону.

2. Тое, што замешана; маса, якая замешваецца ў адзін прыём. Адгрузіць гатовы замес. Даць восемсот замесаў за змену.

капа́ч, ‑а, м.

Разм.

1. Прылада для капання зямлі, выкопвання караняплодаў і пад. Жанчыны ў доўгіх спадніцах капаюць бульбу і гэтаксама стаяць, абапёршыся на капачы, каб адышла спіна. Адамчык.

2. Той, хто займаецца капаннем зямлі; землякоп.

3. Пра марудлівага, лянівага чалавека. — Капач ты з-пад цёмнае хмары, хлеба замясіць не ўмееш, хаты ніколі, як людзі, не падмяцеш! Колас.

змясі́ць, змяшу, змесіш, змесіць; зак.

1. што. Ператварыць у аднародную вязкую масу, размешваючы, размінаючы, расціраючы што‑н. у вадзе (вадкасці); замясіць. Змясіць цеста. Змясіць гліну.

2. што. Разм. Памяць, пашкодзіць, топчучы; здратаваць. Коні змясілі авёс.

3. перан.; каго. Разм. Моцна пабіць, пакалечыць. Знайшлі дваровыя людзі пана без памяці — так змясіў яго Рымша. Якімовіч. Юзік так змясіў калом Янка, што .. [жонка] за некалькі месяцаў ледзь яго адхадзіла. Гурскі.