замо́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замошчваць — замасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазамо́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Замасціць усё, многае. Пазамошчваць вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павымо́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вымасціць, замасціць усё, многае. Павымошчваць вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замости́ть сов. замасці́ць, мног. пазамо́шчваць; (камнем) забрукава́ць, мног. пазабруко́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атарцава́ць

‘пакрыць, замасціць што-небудзь тарцом’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. атарцу́ю атарцу́ем
2-я ас. атарцу́еш атарцу́еце
3-я ас. атарцу́е атарцу́юць
Прошлы час
м. атарцава́ў атарцава́лі
ж. атарцава́ла
н. атарцава́ла
Загадны лад
2-я ас. атарцу́й атарцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час атарцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што.

1. Замасціць дадаткова. Падмасціць вуліцу.

2. Падлажыць, падаслаць пад каго‑н. што‑н. Падмасціць пад галаву падушку. □ Тату пасадзілі на сані, падмасцілі пад плечы куль саломы, і дзядзька Базыль, сцебануўшы каня, пагнаў да гасцінца. Каліна. Хлопцы ехалі, падмасціўшы пад сябе кажухі і сярмягі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)