зажму́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зажмурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажму́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зажмурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазажму́рваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак., што.

Зажмурыць — пра многіх. Пазажмурвалі дзеці вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замру́жыць

‘зажмурыць (вочы)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замру́жу замру́жым
2-я ас. замру́жыш замру́жыце
3-я ас. замру́жыць замру́жаць
Прошлы час
м. замру́жыў замру́жылі
ж. замру́жыла
н. замру́жыла
Загадны лад
2-я ас. замру́ж замру́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час замру́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зажму́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Зажмурыць свае вочы, прыкрыць іх павекамі. Казік сціснуўся ў камячок і зажмурыўся ад страху. Чарнышэвіч. // Прыкрыцца павекамі (пра вочы). Вочы зажмурыліся ад сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заплю́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Прыкрыць павекамі, зажмурыць (вочы). [Дзіця] даверліва заплюшчыла вочкі і заснула. Лукша. Уставаць не хацелася, Васіль павярнуўся на другі бок і зноў заплюшчыў вочы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)