зажы́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыве́; -ы́ў, -ыла́, -ло́; зак.

Зарубцавацца, загаіцца (пра рану, драпіну).

Рана зажыла.

|| незак. зажыва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгаі́цца, ‑гоіцца; зак.

Крыху, нямнога загаіцца. Раны падгаіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паджы́ць, ‑жыве; зак.

Разм. Крыху, злёгку загаіцца, падлячыцца. Рана паджыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазажыва́ць, ‑ае; зак.

Зажыць, загаіцца — пра ўсё, многае. Раны пазажывалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазале́чвацца, ‑аюцца; зак.

Разм. Залячыцца, загаіцца — пра ўсё, многае. Раны пазалечваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залячы́цца, ‑лечыцца; зак.

Разм. Зажыць, загаіцца ў выніку лячэння. Рана хутка залячылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагаі́цца, ‑гояцца; зак.

Загаіцца, зажыць — пра ўсё, многае. Міцькавы раны да вясны пагаіліся. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажи́ть​I сов. (зарубцеваться) зажы́ць, мног. пазажыва́ць, загаі́цца, мног. пазаго́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залечи́ться залячы́цца, мног. пазале́чвацца; (о ране, язве) загаі́цца, мног. пазаго́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазаго́йвацца, ‑аецца; зак.

Загаіцца — пра ўсё, многае. Лёня ачуняў. Скулы яго пазагойваліся, толькі на ручках і на ножках засталіся сінія плямы. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)