суке́ншчыца, ‑ы, ж.

Работніца швейнай вытворчасці, якая шые жаночыя сукенкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біжутэ́рыя, ‑і, ж.

Жаночыя ўпрыгожанні, зробленыя з некаштоўных камянёў і металаў. Сінтэтычная біжутэрыя.

[Фр. bijouterie — гандаль ювелірнымі вырабамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калго́ты, ‑гот; адз. няма.

Жаночыя ці дзіцячыя панчохі, вывязаныя разам са штанамі; штаны-панчохі.

[Чэшск. kalhoty.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухдо́мны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, у якім мужчынскія і жаночыя кветкі знаходзяцца на розных асобінах (пра расліны). Каноплі — двухдомная расліна.

2. у знач. наз. двухдо́мныя, ‑ых. Клас раслін, у якіх мужчынскія (тычынкавыя) і жаночыя (песцікавыя) кветкі знаходзяцца на розных асобінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае палавыя органы толькі аднаго полу (мужчынскія або жаночыя). Аднаполая кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Скульптура верхняй часткі чалавечага цела (да грудзей або да пояса).

Бронзавы б.

Янкі Купалы.

2. Жаночыя грудзі.

Выступіла жанчына з ладным бюстам.

|| прым. бю́ставы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўрасчы́нены, ‑ая, ‑ае.

Не зусім расчынены, напалову расчынены. Праз налаўрасчыненыя дзверы зямлянкі даходзілі.. жаночыя галасы. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзельнапо́ласць, ‑і, ж.

Раздзяленне полаў; з’ява, пры якой мужчынскія палавыя органы ўласцівы адным арганізмам, а жаночыя другім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жано́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да жанчыны, жанчын. Жаночая праца. // Які належыць жанчыне. Жаночы твар. Жаночыя рукі. // Прызначаны для жанчын. Жаночы абутак. // Уласцівы жанчыне, які адрознівае жанчыну. Жаночы пол. Жаночая пяшчотнасць. // Які складаецца з жанчын. Жаночая брыгада.

2. Які адносіцца да асобіны, асобы жаночага полу, характарызуе яго. Жаночая палавая клетка. Жаночыя кветкі ў раслін.

•••

Жаночае пытанне гл. пытанне.

Жаночая рыфма гл. рыфма.

Жаночы род гл. род.

Жаночыя хваробы гл. хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барэ́ткі, ‑так; адз. барэтка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Разм. Жаночыя туфлі са шнуркамі або на гузіках; закрытыя туфлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)