вя́зкі, -ая, -ае.

1. Цягучы, клейкі.

Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

Вязкае балота.

|| наз. вя́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гразкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Крыху гразкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́зка нареч.

1. гря́зно;

2. то́пко, вя́зко;

1, 2 см. гра́зкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расхля́бісты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Гразкі, пакрыты калюжынамі; няроўны. Ісці па расхлябістай дарозе было нязручна і цяжка. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́зкий

1. (тягучий) вя́зкі; (липкий) лі́пкі; кле́йкі;

2. (топкий) гра́зкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гра́зка,

1. Прысл. да гразкі.

2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць гразі дзе‑н. На дварэ гразка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тва́ністы, ‑ая, ‑ае.

Багністы, гразкі, у якім можна лёгка загразнуць, увязнуць. А месца тут было балотнае, тваністае. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлю́пкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Гразкі, багністы. [Дзед:] — Ну што ж, калі духу на такую хлюпкую дарогу не хапіла, то адпачні. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брадо́к, ‑дка, м.

Памянш. да брод (у 1 знач.); невялікі брод. Успомніў [Алесь], што трэба пераязджаць гразкі брадок, і пагнаў каня. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлю́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Плюхацца ў гразі, вадзе. Свінні, парасяты, п[а]дсвінкі хлюпаліся ў лужынах, поркалі лычамі гразкі дзядзінец. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)