заглянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Навесці глянец, зрабіць паверхню чаго‑н. глянцавай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Наводзіць глянец, пакрываць глянцам. Глянцаваць паперу. Глянцаваць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люстра́ны, -ая, -ае і люстраны́, -а́я, -о́е.

1. гл. люстра¹.

2. Які з’яўляецца люстрам, з люстрам.

Люстраныя дзверы шафы.

3. перан. 3 гладкай бліскучай паверхняй.

Л. глянец.

Люстраная паліроўка.

Люстраная паверхня ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навадны́

1. в разн. знач. наводно́й;

н. мост — наводно́й мост;

н. гля́нец — наводно́й гля́нец;

2. (наталкивающий) наводя́щий;

~но́е пыта́нне — наводя́щий вопро́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Начысціць, нацерці да бляску, навесці глянец. Нашараваць самавар. Нашараваць медны таз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Луны́ ’бляск, глянец, мігаценне’ (в.-дзв., Нар. сл.). Да луна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Налашчы́ць ’адбяліць (пражу)’ (Мат. Гом.), налосціцца ’наглянцавацца, зашмальцавацца’ (ТС). Да лоск ’бляск, глянец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гля́нцавы, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты глянцам; бліскучы. Глянцавая фотапапера.

2. Які прыдае глянец, прызначаны для навядзення глянцу. Глянцавая сажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глянцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глянцаваць.

2. Тое, што і глянец (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́глянцаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

1. Пакрыць чым‑н. глянцавітым, нацерці да бляску. Выглянцаваць стол лакам. Выглянцаваць паркет.

2. перан. Надаць знешні глянец чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)