дагалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑голіцца; заг. дагаліся; зак.

Закончыць галіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Падгаліць сабе бараду, вусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. галіць і галіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Разм. Пагаліцца нанава, яшчэ раз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Разм. Адкрыць якую‑н. частку свайго цела. падняўшы вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́риться несов., прост. ква́піцца, га́ліцца, гна́цца (за чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обрива́ться

1. галі́цца, бры́цца;

2. страд. аго́львацца, абрыва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расскуго́ліцца, ‑голюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Разм.

1. Пачаць моцна і доўга скуголіць.

2. перан. Расплакацца, расхныкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

посяга́ть несов.

1. (покушаться) рабі́ць зама́х, зама́хвацца;

2. (зариться) ква́піцца, га́ліцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Галу́й ’галадранец’ (Сцяц. Словаўтв.). Гэтаму бел. слову ёсць дакладная адпаведнасць у некаторых рус. гаворках. Параўн. рус. кастр. галуй ’гультай; той, хто любіць валачыцца; пустамеля’ (СРНГ, 6, 118). Этымалогія слова не вельмі пэўная. Можна зыходзіць з гол‑уй (да голы), але таксама не выключаецца і сувязь з такімі дзеясловамі, як рус. га́литься ’насміхацца’, бел. га́ліцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)