іржэ́ўнік і (пасля галосных) ржэ́ўнік, -у, м.

Тое, што і іржышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ірво́та і (пасля галосных) рво́та, -ы, ДМ (і)рво́це, ж.

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывергнута такім чынам.

|| прым. ірво́тны і (пасля галосных) рво́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільві́ца і (пасля галосных) льві́ца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

Самка льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квантытаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Колькасны. Квантытатыўная рэдукцыя галосных.

[Ад лац. quantitas — колькасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільна... і (пасля галосных) льна... // ільно... і (пасля галосных) льно...

Першая састаўная частка складаных слоў у знач. ільняны (льняны), які адносіцца да вырошчвання, апрацоўкі лёну і пад., напр.: ільнаводства, ільнасеялка, ільноапрацоўчы, ільнокамбайн, ільнопрадзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільнопрадзі́льны і (пасля галосных) льнопрадзі́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для прадзення лёну.

Ільнопрадзільная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ілжэвучэ́нне і (пасля галосных) лжэвучэ́нне, -я, н.

Выдуманая, фальшывая тэорыя, якая выдаецца за навуковую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільвяня́, ільвянё і (пасля галосных) львяня́, львянё, -ня́ці, мн.я́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакалі́зм, ‑у, м.

Спец. Сістэма або сукупнасць галосных гукаў мовы.

[Ад лац. vocalis — галосны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)