Verbum

зласлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто пастаянна злуецца, злоснік.

|| ж. зласлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

бліскаві́ца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

Тое, што і маланка (у 1 знач.).

|| прым. бліскаві́чны, -ая, -ае.

зычлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто жадае каму-н. дабра.

|| ж. зычлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

хці́вец, хці́ўца, мн. хці́ўцы, хці́ўцаў, м.

Той, каму ўласціва хцівасць, хцівы чалавек.

|| ж. хці́віца, -ы, мн. -ы, -ві́ц.

нагаві́цы, -ві́ц і -аў (разм.).

Штаны.

Новыя н.

|| памянш.-ласк. нагаві́чкі, -чак.

|| прым. нагаві́чны, -ая, -ае.

Н. матэрыял.

саслужы́вец, -жы́ўца, мн. -жы́ўцы, -жы́ўцаў, м.

Чалавек, які працуе, служыць з кім-н. у адным месцы.

|| ж. саслужы́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

скі́віца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

1. Кожная з дзвюх костак твару, у якіх умацаваны зубы.

Верхняя с.

Ніжняя с.

2. Пласцінка са штучнымі зубамі, зубны пратэз.

Устаўная с.

|| прым. скі́вічны, -ая, -ае.

рукаві́цы, -ві́ц, адз. рукаві́ца, -ы, ж.

Род пальчатак з аддзяленнем толькі для вялікага пальца.

Кажуховыя р.

Брызентавыя р. (рабочыя).

◊

Трымаць у вожыкавых рукавіцах каго (разм.) — абыходзіцца з кім-н. строга, сурова.

|| памянш. рукаві́чкі, -чак, адз. рукаві́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

|| прым. рукаві́чны, -ая, -ае.

ле́свіца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

1. Збудаванне ў выглядзе рада прыступак для пад’ёму і спуску.

Пажарная л.

2. Пераноснае прыстасаванне для пад’ёму і спуску; драбіны.

3. перан. Паслядоўнае размяшчэнне па ўзыходзячай лініі (прадметаў, асоб і пад.).

Іерархічная л.

|| памянш. ле́свічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ле́свічны, -ая, -ае.