пісьмаво́дства, ‑а, н.

Гіст. Вядзенне карэспандэнцыі, справаводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнігавядзе́нне, ‑я, н.

Вядзенне запісаў у бухгалтарскіх кнігах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажу́р², прысл.

У бухгалтэрыі: такое вядзенне справы, калі кожная аперацыя рэгіструецца неадкладна пасля яе выканання.

◊

(Усё) у ажуры (разм.) — усё ў парадку, усё як належыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыёпіра́цтва, ‑а, н.

Вядзенне радыёперадач незарэгістраванымі прыватнымі радыёстанцыямі, устаноўленымі на суднах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дры́блінг, ‑у, м.

Вядзенне мяча або шайбы іграком. Закончыць дрыблінг. Майстэрскі дрыблінг.

[Англ. dribbling.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляўніцтвазна́ўства, ‑а, н.

Дысцыпліна, якая вывучае вядзенне паляўнічай гаспадаркі і спосабы палявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упаўнава́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго (што) на што і з інф.

Даць паўнамоцтвы на што-н.

У. на вядзенне перагавораў.

|| незак. упаўнава́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рахункаво́дства, ‑а, н.

Вядзенне ўліку аперацый па рахунках (у 2 знач.); бухгалтарскі ўлік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драпе́жніцтва, -а, н.

1. Спосаб існавання драпежных жывёл.

Ваўкі жывуць драпежніцтвам.

2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).

3. перан. Шкодніцкае вядзенне гаспадаркі; браканьерства.

Лясное д.

Д. ў лоўлі рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каніце́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Рабочы каніцельнай вытворчасці.

2. перан. Нерастаропны, марудны чалавек, якому ўласціва запаволенае бесталковае вядзенне справы.

Ён у нас вядомы к.

|| ж. каніце́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. каніце́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)