наста́ўніцтва, -а, н.

1. Праца, занятак настаўніка; прафесія настаўніка.

Першыя гады настаўніцтва.

2. зб. Школьныя настаўнікі.

3. Форма выхавання і прафесійнай падрыхтоўкі маладых рабочых вопытнымі спецыялістамі.

Н. на заводах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палітрабо́та, ‑ы, ДМ ‑боце, ж.

Работа па палітычнай асвеце і выхавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педаго́гіка, ‑і, ДМ ‑гіцы, ж.

Навука аб метадах выхавання і навучання.

[Грэч. paidagōgikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкавыхо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які з цяжкасцю паддаецца выхаванню; цяжкі для выхавання. Цяжкавыхоўныя вучні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выхава́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выхавання. Выхаваўчая работа, роля, установа. Выхаваўчы працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавы́хавацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

У выніку выхавання засвоіць новыя звычкі, погляды, нормы паводзін і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрана́т, -у, М -на́це, м.

1. У Старажытным Рыме: форма апекі, якая ажыццяўлялася патронамі² (у 1 знач.).

2. Форма выхавання дзяцей, якія страцілі бацькоў, у сем’ях працоўных па даручэнні дзяржаўных органаў.

|| прым. патрана́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сексало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае праблемы біялогіі пола, палавой гігіены, палавой псіхалогіі, шлюбу і сям’і, палавога выхавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гувернёр, ‑а, м.

Выхавальнік у буржуазных і дваранскіх сем’ях, звычайна іншаземец, якога наймалі для выхавання хлопчыкаў і першапачатковага навучання грамаце.

[Фр. gouverneur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыфлапедаго́гіка, ‑і, ДМ ‑гіцы, ж.

Навука, якая займаецца пытаннямі выхавання і навучэння дзяцей, якія не бачаць або дрэнна бачаць.

[Ад грэч. typhlos — сляпы і слова педагогіка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)