благовоспи́танность ж. до́брае выхава́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адукава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Набыць адукацыю, прайсці выхаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

политвоспита́ние (полити́ческое воспита́ние) палітвыхава́нне, -ння ср. (паліты́чнае выхава́нне).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́хавацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Атрымаць выхаванне. Выхавацца ў працоўнай сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́хаваць (БРС, Нас.). Запазычанне з польск. wychować ’выхаваць’. Гл. выхаванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

працо́ўны, -ая, -ае.

1. гл. праца.

2. Заснаваны на выкарыстоўванні працы.

Працоўнае выхаванне.

3. Які жыве заробкам ад сваёй працы.

Працоўныя класы грамадства.

4. Набыты працай.

Працоўныя даходы.

5. Які праходзіць у працы.

П. дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сенсо́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з пачуццямі, з органамі пачуццяў. Сенсорнае выхаванне. Сенсорная рэакцыя.

[Лац. sensorium — орган пачуццяў ад sensus — пачуццё, адчуванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурдапедаго́гіка, ‑і, ДМ ‑гіцы, ж.

Навука пра выхаванне і навучанне дзяцей з парушэннямі слыху.

[Ад лац. surdus — глухі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашко́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічае паступленню дзіцяці ў школу. Дашкольны ўзрост. Дашкольнае выхаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иде́йно-полити́ческий ідэ́йна-паліты́чны;

иде́йно-полити́ческое воспита́ние масс ідэ́йна-паліты́чнае выхава́нне мас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)