выто́птванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытоптваць — вытаптаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́брухітацьвытаптаць’ (Сцяц.). Ад брухіта́ць ’таптаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сталачы́ць, ‑лачу, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., што.

Разм. Патаптаць, вытаптаць (траву, пасевы). Коні сталачылі ячмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таптаны

1. вы́топтанный;

2. вы́топтанный, проторённый;

1, 2 см. вы́таптаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выто́птваць несов.

1. выта́птывать;

2. выта́птывать, проторя́ть; см. вы́таптаць2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сталава́цьвытаптаць, стаптаць, змясіць’ (Юрч.), ста́ловаць ‘тс’ (ТС). Гл. талаваць ‘таптаць, мяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́дратаваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Разм. Вытаптаць. [Сцежку] выдратавалі дзікі; засталіся на тарфянішчы і капыты лася. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таўчы, ‑таўку, ‑таўчаш, ‑таўча; зак., што.

Разм.

1. Здратаваць, вытаптаць. [Жанчына:] — А як жа ж агарод? Там жа свінні націнне вытаўкуць. Мележ.

2. Выбіць. Вытаўчы шыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спля́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак.

1. Сапсаваць што-н.; разбурыць, зруйнаваць.

Горад спляжылі ўшчэнт.

С. добрую касу.

2. што. Пра лес: вынішчыць, ссячы (разм.).

Будавалі дарогу і спляжылі ўвесь бярэзнік.

3. што. Вытаптаць, стаптаць; затаптаць, забрудзіць (разм.).

Каровы спляжылі жыта.

Усю пасцель спляжылі.

4. каго і без дап. Ударыць, пабіць (разм., груб.).

С. кіем па спіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стопта́ть сов.

1. (обувь) стапта́ць, мног. пасто́птваць;

2. (вытоптать) стапта́ць, мног. пасто́птваць, вы́таптаць, мног. павыто́птваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)