краса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Высякаць агонь крэсівам. Скруціўшы папяросу, Хомчык стаў красаць агонь. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяка́нне ср.

1. вы́рубка ж.;

2. высека́ние;

1, 2 см. высяка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэ́сіць, крэшу, крэсіш, красіць; незак., што і без дап.

Высякаць агонь крэсівам. [Сцёпка] дастаў капшук, набіў люльку тытунём ды пачаў агонь красіць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяка́цца несов.

1. разг. (о волосах) высека́ться;

2. страд. выруба́ться; высека́ться; см. высяка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высека́ть несов.

1. высяка́ць;

2. (огонь) выкраса́ць, выкрэ́сваць; см. вы́сечь​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сруба́ть несов.

1. ссяка́ць; (вырубать) высяка́ць;

2. (строить из брёвен) рубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краса́ла, ‑а, н.

Тое, што і крэсіва. Галавень злез з каня, прывязаў яго да драбін нейчых калёс і пачаў высякаць красалам агонь, каб прыкурыць піпку. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Краса́ць ’высякаць агонь крэсівам’ (ТСБМ). Гл. крэсіва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уара́ць, уару, уарэш, уарэ; уаром, уараце; зак., што (пераважна з адмоўем «не»).

Разм. Змагчы апрацаваць ворывам, з цяжкасцю ўзараць. [Дар’я Якаўлеўна:] — Пачалі мы кусты на полі высякаць, карчаваць. А дзёран узяўся — ні ўкапаць, ні ўараць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вая́ть несов., уст., высок. рабі́ць (скульпту́ру); (лепить) ляпі́ць; (вырезывать) выраза́ць, вырэ́зваць; (высекать) высяка́ць; (отливать) адліва́ць, выліва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)