шаўро́, нескл., н.

Мяккая тонкая скура хромавага дублення, вырабленая са шкур коз.

[Фр. chevreau — казляня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́раблены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́раблены вы́рабленая вы́рабленае вы́рабленыя
Р. вы́рабленага вы́рабленай
вы́рабленае		 вы́рабленага вы́рабленых
Д. вы́рабленаму вы́рабленай вы́рабленаму вы́рабленым
В. вы́раблены (неадуш.)
вы́рабленага (адуш.)		 вы́рабленую вы́рабленае вы́рабленыя (неадуш.)
вы́рабленых (адуш.)
Т. вы́рабленым вы́рабленай
вы́рабленаю		 вы́рабленым вы́рабленымі
М. вы́рабленым вы́рабленай вы́рабленым вы́рабленых

Кароткая форма: вы́раблена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́растак, ‑тка, м.

Спец. Шкура гадавалага цяляці, а таксама вырабленая з яе скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. скура.

2. Невялікая вырабленая шкура жывёлы (для пашыву шапак, каўняроў і пад.).

3. Верхняе покрыва, абалонка пладоў.

С. памідора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шта́пель, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Спец. Асобны завіток у руне, які складаецца з пучка аднолькава закручаных валасоў.

2. ‑ю. Нядоўгае штучнае валакно, прызначанае для вырабу пражы; пража, вырабленая з такога валакна.

3. ‑ю. Тканіна, вырабленая з такой пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўрэ́т, ‑у, М ‑рэце, м.

Падробленая пад шаўро скура хромавага дублення, вырабленая са шкур авечак.

[Фр. chevrette — козачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Вырабленая авечая шкура.

Кажух з аўчын.

|| памянш. аўчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

◊

Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопатаў.

|| прым. аўчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фу́тра, -а, н.

1. Валасяное покрыва на целе жывёлы; шэрсць.

2. Вырабленая шкура пушнога звера, а таксама гэтыя шкуры як прадмет гандлю, вытворчасці.

Ф. вавёркі.

Гандляваць футрам.

3. Зімовая вопратка з вырабленых шкур пушнога звера.

|| прым. фу́травы, -ая, -ае і футро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўчы́на, ‑ы, ж.

Вырабленая авечая шкура. Шапка з аўчыны. // Разм. Кажух. Чуў увосень ён выццё ваўчынае, А вясной — паводак срэбны звон. Ляжа спаць, укрыецца аўчынаю, — Ад самотных дум знікае сон. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ласі́на, ‑ы, ж.

1. Вырабленая скура лася ці аленя. Папружка з ласіны.

2. Мяса лася. Тут .. на ражне ласіна вяліцца — Дабаўка да пайка сухога. Хведаровіч.

3. толькі мн. (ласі́ны, ‑сі́н). Штаны з ласінай скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)