вы́траліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Спец. Вылавіць тралам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́лаў, ‑лаву, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылоўліваць — вылавіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выло́ўліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылоўліваць — вылавіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́глушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што.
Вылавіць, глушачы падводнымі выбухамі. Выглушыць рыбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́лаў (БРС, Сцяшк., Інстр. II). Рус. вы́лов, укр. ви́лов, польск. wyłów, чэш. výlov. Бязафікснае ўтварэнне ад вылавіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́вудзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.
1. Вылавіць вудай.
В. шчупака.
2. перан. Выведаць, здабыць што-н. хітрыкамі, падманам (разм.).
В. сакрэты.
В. грошы ў каго-н.
|| незак. выву́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
павыло́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Вылавіць усіх, многіх або ўсё, многае. Павылоўліваць рыбу. Павылоўліваць бярвенне з рэчкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлаві́ць, -лаўлю́, -ло́віш, -ло́віць; -ло́ўлены; зак., каго (што).
1. Скончыць лавіць.
2. Злавіць, вылавіць (спец.).
А. шмат рыбы.
|| незак. адло́ўліваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
|| наз. адло́ўліванне, -я, н. (да 2 знач.) і адло́ў, -ло́ву, м. (да 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адлаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак.
1. Злавіць, вылавіць нейкую частку каго‑н. У 1939 годзе адлавілі каля фермы двух, а ў 1940 годзе шэсць лісянят. В. Вольскі.
2. Скончыць лавіць, перастаць займацца лоўляй каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы... прыстаўка.
Надае слову значэнне: 1) рух знутры, сярэдзіны чаго‑н., напрыклад: выбегчы, выехаць; 2) закончанасць або завершанасць дзеяння, напрыклад: выкасіць, вылавіць; 3) дасягненне чаго‑н. пры дапамозе дзеяння, напрыклад: выслужыць, выглядзець; 4) здабыванне, выманне з сярэдзіны часткі прадмета або аднаго прадмета з другога, напрыклад: вывінціць, выняць; 5) у спалучэнні з часціцай ‑ся (‑ца, ‑цца) перадае поўную вычарпанасць дзеяння, напрыклад: вылежацца, выспацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)