вы́краслены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкрасліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выкрэ́сліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрэсліваць — выкрасліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
искрести́ть сов., разг. перакрыжава́ць, пакрыжава́ць; (вычеркнуть) вы́касаваць, вы́красліць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́черкнуть сов., прям., перен. вы́красліць, мног. павыкрэ́сліваць, вы́касаваць, мног. павыкасо́ўваць;
◊
вы́черкнуть из па́мяти (из жи́зни) вы́красліць з па́мяці (з жыцця́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навыкрэ́сліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм. Выкрасліць многа чаго‑н. Навыкрэсліваць слоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́касаваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.
Разм. Выкрасліць з якога‑н. спіса, тэксту. Выкасаваць прозвішча. Выкасаваць цытату.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыкрэ́сліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Выкрасліць у многіх месцах, выкрасліць усё або ўсіх, многіх. Павыкрэсліваць радкі з вершаў. Павыкрэсліваць удзельнікаў са спісаў. □ Войцік прачытаў [твор] і, нібы сам сабе, заўважыў, што для пачатку атрымалася нядрэнна, толькі стыль шурпаты. Але калі пачаў правіць «стыль», дык столькі павыкрэсліваў і дадаў, што не пакінуў некранутым амаль ні аднаго радка. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.
1. Закрэсліць, выкрасліць. Закасаваць радок у вершы.
2. перан. Адціснуць на задні план, зацьміць. Кавалеры вылузваліся са скуры, каб звярнуць на сябе агульную ўвагу і закасаваць усіх іншых. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакрэ́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
1. Закрэсліць, выкрасліць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Пакрэсліць рукапіс.
2. Зрэзаць лініямі, рысамі ўсё, многае. Драган ускінуў галаву, і глыбокія маршчакі, як парэпіны на кары дрэва, пакрэслілі яго лоб. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ключыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
1. Вывесці са складу чаго‑н. Выключыць з брыгады. □ [Старшыня] дамогся, што чатырох гультаёў выключылі з калгаса. Шамякін. // Выкрасліць, апусціць. Выключыць са спісаў.
2. Спыніць дзеянне чаго‑н. шляхам адключэння ці выключэння. Выключыць радыёпрыёмнік, матор. □ [Спадарожнік:] — Калі ласка, уключыце начнік, а гэту яркую лямпачку выключыце. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)