вуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чарцёжны інструмент у форме трохвугольніка для вычэрчвання вуглоў, правядзення перпендыкулярных ліній.

2. Металічная накладка, якая змацоўвае вуглы чаго-н. (рам і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыягана́ль², -і, мн. -і, -ей, ж.

У матэматыцы: прамая лінія, што злучае два несумежныя вуглы многавугольніка або дзве вяршыні шматгранніка, якія не ляжаць у адной плоскаці.

|| прым. дыягана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохвуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тры вуглы, у форме трохвугольніка. Трохвугольная прызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Лінейка ў выглядзе трохвугольніка, пры дапамозе якой вычэрчваюцца прамыя вуглы і праводзяцца перпендыкулярныя лініі.

2. Накладка для замацавання або аздаблення вуглоў (рамы, скрыні і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцерці.

•••

Абціраць вуглы — туляцца, бадзяцца без пэўнай мэты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохвуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Геаметрычная фігура, абмежаваная трыма прамымі лініямі, якія перасякаюцца і ўтвараюць тры ўнутраныя вуглы, а таксама прадмет такой формы.

Прамавугольны т.

Сярод удараў бубна і талерак меладычна звінеў стальны т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Выраўнаваць, знікнуць, разгладжваючы, раўнуючы.

З. няроўнасці.

З. шурпатасць.

2. перан. Зрабіць менш прыметным, змякчыць.

З. супярэчнасці.

◊

Згладзіць вострыя вуглы (кніжн.) — змякчыць вастрыню супярэчнасцей.

|| незак. згла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасціра́цца, ‑аецца; зак.

Сцерціся — пра ўсё, многае. Пасціраліся і абцёрліся вуглы ў гармоні, ахрыплі галасы некаторыя. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Абабіць, абшыць што‑н. шалёўкай. Змайстраваў [Клім] аканіцы, а вуглы, акуратна абрэзаўшы, абшаляваў. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрэ́зак, ‑зка, м.

Астатак, абрэзак чаго‑н. [Базыль] вачамі абшукаў прызбу, вуглы і ўбачыў заткнуты пад застрэшак зрэзак бруска. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)