калю́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Усякае колкае вастрыё, шып, тое, што колецца.

К. ружы.

2. перан. З’едлівая заўвага, вострая насмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрэн, -у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства капусных з мясістым горкім коранем, які выкарыстоўваецца як вострая прыправа.

|| прым. хрэ́навы, -ая, -ае.

Хрэнавае лісце.

Хрэнавая прыправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарну́шка¹, -і, ДМ -шцы, ж.

Аднагадовая травяністая расліна сямейства казяльцовых, чорнае насенне якой выкарыстоўваецца як вострая прыправа.

Хлеб з чарнушкай.

|| прым. чарну́шкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надзённа-востры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надзённа-востры надзённа-вострая надзённа-вострае надзённа-вострыя
Р. надзённа-вострага надзённа-вострай
надзённа-вострае		 надзённа-вострага надзённа-вострых
Д. надзённа-востраму надзённа-вострай надзённа-востраму надзённа-вострым
В. надзённа-востры
надзённа-вострага		 надзённа-вострую надзённа-вострае надзённа-вострыя
Т. надзённа-вострым надзённа-вострай
надзённа-востраю		 надзённа-вострым надзённа-вострымі
М. надзённа-вострым надзённа-вострай надзённа-вострым надзённа-вострых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэ́дра, -ы, ж.

Верхні слой скуркі пладоў цытрусавых, а таксама іх высушаная скурка, якая ў патоўчаным выглядзе ўжываецца як вострая прыправа.

Лімонная ц.

|| прым. цэ́дравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарчы́ца, -ы, ж.

1. Травяністая расліна сямейства капусных з жоўтымі кветкамі і плодам-стручком.

2. Вострая прыправа, прыгатаваная з насення гэтай расліны.

|| прым. гарчы́чны, -ая, -ае.

Г. колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дызентэры́я, ‑і, ж.

Вострая інфекцыйная хвароба чалавека, якая суправаджаецца пашкоджаннем кішэчніка; крываўка.

[Грэч. dystnteria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́сік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. нос.

2. Частка збана, чайніка і пад., праз якую выліваюць вадкасць.

3. Вострая або завостраная частка якога-н. прадмета.

Н. яйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́цат, -цату, М -цаце, м.

Вадкасць з рэзкім кіслым смакам, якая ўжыв. як вострая прыправа ў ежу, для кансервавання прадуктаў.

|| прым. во́цатны, -ая, -ае.

Воцатная кіслата (спец.). Воцатная эсенцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палемі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць палемічнага. Вострая палемічнасць ляжыць у аснове верша [М. Танка] «З хронікі». Рагойша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)