право́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Войкнуць; сказаць вой.

2. Войкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́йканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. войкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́йкала ’хто бесперастанна войкае’ (Нас.). Да войкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паво́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Войкаць некаторы час. Павойкала трохі старая маці, але хутка супакоілася — хата ж новая, дрэва як звон. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагнаць, крахтаць, крактаць; войкаць, вохкаць, вохаць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)